- беалаф
- [بي علف]холӣ аз алаф, гиёҳу алаф надошта: дашти беалаф
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
беалафӣ — [بي علفي] набудани алафу гиёҳ, қаҳтии хӯроки ҳайвонот … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
биёбон — [بيابان] саҳрои васеи беобу беалаф ва ё каму беш гиёҳҳои худрӯи ёбоӣ дошта, чӯл, дашт, бодия; биёбони мурда маҷ. биёбони беобу алаф; ғӯли биёбон деви бадҳайбати афсонавие, ки гӯё дар биёбон мезистааст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
дағ — [دغ] кит. замини беҳосил, хоки беалаф … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
лақ — [لق] :лақу дақ замини хушки беалаф; лақу луқҳо кӯҳнакола, лашу луш, чизҳои кӯҳнаю фарсуда, лоқу пар; лақу луқи рӯзгор чизҳои зарурии хона, чизу чораи рӯзгор … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ